Kennismaking HIYOH met Kinderhuis Leliëndaal
Wij van stichting Health In Your Own Hands (HIYOH) hebben in oktober 2018 een bezoek gebracht aan het Kinderhuis Leliëndaal. Daar wij via onze stichting veel voor goede doelen doen (voor jong en oud, binnen- en buitenland) werden wij via een familielid erop gewezen dat het goed zou zijn om een bezoek te brengen aan het kinderhuis. Deze familielid had zijn zoons 1e verjaardag daar gevierd met alle kinderen....... uitgebreid met eten, drinken, ijs, gebak, clown, muziek etc. Al met al een leuke dag met de kinderen. Zulke dagen hebben ze weinig tot bijna nooit.
Binnen een paar dagen hadden wij al een afspraak om langs te mogen komen. Toen wij daar aankwamen werden wij hartelijk ontvangen door de heer en mevrouw Diran. Mevrouw Diran (zuster Christina) is de directrice van het kinderhuis. Moeder van zuster Christina (die blind was) had altijd in het kinderhuis gewerkt als kleuterleidster.
Zuster Christina, die na haar MULO opleiding graag naar de kweekschool wilde had de middelen niet om te studeren en ging vanaf haar 16e jaar meehelpen in het kinderhuis en is inmiddels benoemd als directrice. Haar man was degene die vroeger wekelijks brood, van bakkerij Fernandes, kwam leveren bij het kinderhuis. Na hun huwelijk is hij ingetrokken bij Christina. En zoals het oogt lijken het 2 ouders die voor deze kinderen ter beschikking staan.
De heer Diran vertelde ons hoe hij met zijn jongens op de zaterdag klusjes doet en helpen schoonmaken terwijl mevrouw Diran met de meiden een lekkere maaltijd bereiden om de kinderen te verwennen na een dag van hard werken.
Onze eerste indruk van het kinderhuis was dat het heel erg schoon uitzag. Nergens vuil op de grond, alle tafels waren leeg en schoon. De kinderen waren heel erg beleefd en ze spraken ook heel erg beleefd. De heer en mevrouw Diran vertelden ons over het dagelijks leven in het kinderhuis. Het was heel erg indrukwekkend maar vooral heel erg aandoenlijk om het te aanschouwen.
Uiteraard waren wij niet met lege handen gegaan. Wij hadden wat donaties meegenomen van mensen die wij gesproken hadden en hadden zelf diverse soorten broodbeleg (hagelslag, pindakaas, kaas, jam etc.) snoep, siroop en nog veel meer meegenomen. Het is feitelijk niets in vergelijking met wat ze nodig hebben. Het was slechts een druppel op een gloeiende plaat....maar het was een begin.
Toen we hoorden dat een basisbehoefte als brood in de ochtend al een hele uidaging was gaven wij, naast wat we hadden meegenomen, ook broodgeld voor een volle maand. Het idee om deze kinderhuis in de toekomst te helpen was daar ter plekke onstaan.
Zoals eerder vermeld vierde het kinderhuis in november 2018 haar 100 jarig bestaan. Om deze viering in een mooi jasje te stoppen heeft men delen van het kinderhuis van buiten geverfd om het een mooi gezicht te geven, maar als je voorbij de buitenmuren zou kunnen kijken dan zou je gelijk zien dat er heel veel achterstallig onderhoud is van vele jaren. Echter daar hebben ze geld voor nodig wat er niet is.
Wij hebben regelmatig een leuke gezellige feestje/uitje met lekker eten en drinken, vrienden en familie om ons heen etc. Dat warme gevoel en de extra’s hebben deze kinderen niet. Wel maken ze er het beste van met wat ze hebben. Maar geld voor een eenmalige gelegenheid is er niet. Zorgen dat er elke dag brood op de plank ligt is al een hele opgave. Siroop, water en thee is wat er te drinken is. Het zou toch heel mooi zijn als wij het met ons allen er voor elkaar kunnen krijgen dat de kinderen ook een keer bijvoorbeeld een glaasje chocolademelk kunnen krijgen....of niet.
Om een voorbeeld te geven: met 68 kinderen hebben ze gezamelijk 1 tv waar ze naar kunnen kijken maar dan wel zittend op de grond want een bank is er niet. Nog erger...er is maar 1 PC beschikbaar voor alle kinderen, 1 opgeknapte PC die ze eens als donatie hebben ontvangen. De wat oudere kinderen (die al naar het middelbaar onderwijs gaan) moeten met zijn allen gebruik maken van 1 PC om informatie op te zoeken om bijvoorbeeld hun verslagen te maken.
Alle kinderen krijgen scholing tot en met het MULO niveau (vergelijkbaar met het MAVO) en daarna moeten ze ook weg uit het kinderhuis. Nu moeten ze op zoek naar een baan, op eigen benen staan....wat natuurlijk heel moeilijk is.